Έπαινος

Οι υπερβολικοί έπαινοι με προσβάλουν γιατί είμαι αναγκασμένος να υποκριθώ τον ταπεινό!

Πλείστοι όσοι πλεμπάριοι (μικροαστοί και προλετάριοι) επιζητούν την συμφωνία, την αποδοχή, τον καλό λόγο, τον ανενδοίαστο έπαινο, ακόμα και την χυδαία κολακεία.

Εγώ πάλι εκπλήσσομαι όταν κάποιος συμφωνεί μαζί μου.

Δεν είναι αυτό κάποιος κρυφός και ανομολόγητος ελιτισμός, ούτε η «ταπεινότητα» μιας υποκριτικής έπαρσης, αλλά η εδραιωμένη πεποίθησή μου ότι οι άνθρωποι συμφωνούν, περισσότερο από το να διαφωνούν μνησίκακα και μισαλλόδοξα, για λόγους υπαρξιακούς. Ακριβώς επειδή το αγελαίο συναίσθημα υπερέχει της λογικής και της ευδαιμονίας. Θέλουν παρέα και κωλοτριψίματα, να καλύψουν ανασφάλειες, δεν θέλουν να μάθουν. Κυρίως δεν θέλουν να κυριαρχηθούν και να ερωτευτούν τις ιδέες και τα είδωλα. Κι αφού φοβούνται να κυριαρχηθούν δεν κυριαρχούν ποτέ ούτε στα πάθη τους, ούτε, κατ΄ επέκταση, στη δημόσια σφαίρα. * Βουλιάζουν στις συναισθηματικές πελαγοδρομίες χωρίς να υπάρχει Ιθάκη. Καμία Πηνελόπη δεν τους περιμένει γιατί ειδικά αυτό θα ήταν ένα αβάσταχτο συναισθηματικό φορτίο. Είναι απλώς απλοϊκοί και προβλέψιμοι εαυτούληδες. Ούτε καν εγωιστές. Ο εγωισμός απαιτεί πολεμικές δεσμεύσεις και οι μικροαστοί εαυτούληδες δεν θέλουν σοβαρές (αληθινές) μάχες και μπελάδες.

Ο έπαινος είναι το καταφύγιο των οπαδών και των αυλικών περισσότερο από την ετεροκαθοριζόμενη μνησικακία-μισαλλοδοξία.

Οι μικροαστοί ονειρεύονται ταξίδια που είναι εξαιρετικά δύσκολο να πραγματοποιήσουν, που ποτέ δεν θα τα τολμούσαν. Κι όμως το ταξίδι έχει αρχίσει με το βίαιο ρίξιμο τους σ΄ αυτό που συμβατικά λέμε ζωή. Λίγοι, δυστυχώς ή ευτυχώς, ζουν έναν κάποιο βίο.

Αρκετές-οί νομίζουν ότι είμαι ψώνιο. Εγώ πάλι είμαι σίγουρος ότι είμαι ψωνάρα.

ΥΣ. Σας παρακαλώ μην πάρετε στα σοβαρά αυτά τα λόγια. Είναι το «όνειρο» ενός aspie, κάποιου που έχει διαφορετική καλωδίωση και επομένως ελλοχεύει κινδύνους που κατά πάσα πιθανότητα θα ταράξουν την μικροαστική και «ανθρωπιστική» ευαισθησία σας.

Ειδικά όταν ο «ανάπηρος» δεν ζητάει λίγη στοργή και προδέρμ, όταν δεν ζητιανεύει αγάπη, είναι ο απόλυτος εχθρός του μικροαστού. Χωρίς έναν «αδύναμο» να του ζητάει βοήθεια ο μικροαστός δεν υπάρχει. Η μικροφυσική της εξουσίας του καταρρέει.

Η αγάπη είναι ψυχοκομπίνα!

Αφήστε τους νεκρούς να προχωρούν!


* Όπως την έχουν ορίσει και περιορίσει οι βάρβαροι Ρωμαίοι. Μία έννοια-λειτουργία που φτάνει μέχρι τις μέρες μας και διαιωνίζει την σχιζοφρένεια της διάσπασης του ανθρώπου σε ιδιωτικό και δημόσιο υποκείμενο. Υπόσταση του εξουσιαστικού λόγου και κάθε εξουσιασμού.

error: Το περιεχόμενο προστατεύεται !!!