Δαίμων Δαήμων
Το να πολεμάς την αρρώστια είναι εντελώς άλλο από το να αποκαθιστάς μια κλονισμένη υγεία. Το δεύτερο είναι ιατρική. Το πρώτο είναι η απάτη της εξουσίας που δεν διαθέτει καμία γνώση και κανένα κύρος για να ασκήσει το δεύτερο.
Οι αρχαίοι, όχι μόνο οι Έλληνες, ασχολούνταν με την υγεία, την ατομική αλλά και της κοινωνίας. Η σάπια μέχρι το μεδούλι νεωτερικότητα ασχολείται με την αρρώστια. Και αφού ανέπτυξε όλες τις πιθανές μορφές της αρρώστιας, και κάθε πιθανή και απίθανη θεωρία που την ορίζει, αποφάσισε, ως μετανεωτερικότητα, να ζει σχολιάζοντας αυτές ακριβώς τις μορφές και τις θεωρίες για τα φαινόμενα που την αναπτύσσουν.
Όλοι οι ζηλωτές «επαναστάτες» ή επαναστάτες αγαπούν την αρρώστια γιατί μόνο αυτή τους δένει, διά του ετεροκαθορισμού τους, με την εξουσία.
Στον καιρό μας ο αναρχισμός-αριστερισμός αποτελεί την κορύφωση αυτού του άθλιου μελοδράματος ακριβώς γιατί ο φασισμός-ναζισμός έμεινε πίσω, παρά τον ανενδοίαστο οπορτουνισμό του, από την προσαρμογή του στις ανάγκες για παραγωγή «νέων» «χρήσιμων ηλιθίων».
Έτσι ο αριστερισμός-αναρχισμός είναι η πρωτοπορία της ακόμα πιο νέας αρρώστιας ενόσω οι «κακομοίρηδες» (παραδοσιακοί) φασίστες δεν κάνουν πλέον ούτε για «τάγματα θανάτου». Κατά μία εκδοχή ο αριστερός φασισμός είναι ο πιο ολοκληρωμένος φασισμός της ανθρωπότητας. Ένας φασισμός με «ηθικό πλεονέκτημα».
Η απογείωση του αμοραλιστικού κυνισμού της πλέμπας, παρά την ηθικολογική χρυσόσκονη που τον σκεπάζει, προμηνύει το πιο τερατώδες «τέλος της ιστορίας».
Πρώτη Δημοσίευση: 13 Μαρτίου 2023
