Δαίμων Δαήμων
Ο τίτλος της ανάρτησης δεν προέκυψε από κάποια αγανάκτηση, ούτε αποτελεί κατάρα. Είναι μια ευχή προς όλους τους αγαμήτου, απάρτου και ανοργάσμου γωνία προκειμένου να δουν επιτέλους χαρά στα σκέλια τους.
Ένας βούβαλος με το γιο του ξεκουράζονται στην πλαγιά ενός λόφου. Στους πρόποδες πολλές βουβάλες βόσκουν αμέριμνες. Το βουβαλάκι γυρίζει προς το πατέρα του και του λέει:
Βουβαλάκι: Μπαμπά, εκεί κάτω έχει θηλυκά κάθε ηλικίας.
Βούβαλος: Ε και .… Τι θέλεις να πεις; Λέγε …
Βουβαλάκι: Πάμε γρήγορα.. να γαμήσουμε.
Βούβαλος: Μην βιάζεσαι γιε μου θα πάμε σιγά-σιγά για να τις γαμήσουμε όλες.
Καθισμένος αναπαυτικά στην séz lóŋg μου στην Grande Bretagne απολαμβάνω ένα Courvoisier Napoleon στο σωστό ποτήρι και καπνίζω ένα cohiba επιλεγμένης εσοδείας. Το σημείο που βρίσκομαι, μου επιτρέπει να έχω αμφιθεατρική θέα και έτσι όλο το δρώμενο απλώνεται μπροστά μου. Το καθορισμένο ραντεβού των “αγανακτισμένων” επιτρέπει να γίνονται οι σχετικές προετοιμασίες, να υπάρχει μια οργάνωση βρε αδερφέ. Είμαι σε πολλές οργανώσεις ΕΥΠ, CIA, λέσχη bilderberg, χαρτοπαικτικές λέσχες, ομάδα υποστήριξης των χρεοκοπημένων κομμάτων…. Και πλείστες άλλες. Δεν ήμουν σε τόσες πολλές, αλλά από τότε που δημοσίευσα την ανάρτηση “Η εξομολόγηση ενός ασήμαντου ανθρώπου [De Profundis]” – 17 Μαΐου 2009, οι επαγγελματικές προτάσεις έπεσαν βροχή. Δεν στέκομαι στο γεγονός ότι το εν λόγω κείμενο καθώς και η ανάρτηση “Ο κωλοπαιδισμός παιδική αρρώστια του αστισμού” που είχε προηγηθεί – 9 Μαρτίου 2009, αποδείχθηκαν προφητικές γιατί δεν θέλω να προκαλέσω τα εξαρτημένα αντανακλαστικά του μικροαστού.
Το ότι έχω το ελάττωμα να προβλέπω (κληρονομικό ελάττωμα) δεν είναι δα και για πανηγυρισμούς. Ζητάω λοιπόν συγνώμη από τον μικροαστό, καταναλωτή, ψηφοφόρο και προσφάτως “αγανακτισμένο” γιατί αξιοποιώ τα ελαττώματά μου στο δημόσιο βήμα και κυρίως γιατί αντλώ υπεραξία από αυτά. Οι γνώσεις, οι δεξιότητες και τα ταλέντα μου είναι εξαιρετικά άχρηστα στους υπηκόους και χρήσιμα στις περιώνυμες εξουσίες. Ο λαός έχει δικούς του επαγγελματίες για τις προβλέψεις: Οιωνοσκόπους, μάγισσες, χαρτορίχτρες κ.ά. Ενίοτε καταφεύγουν στους επαγγελματίες του είδους και κυβερνητικά στελέχη.
Το ότι πέφτει συνεχώς το επίπεδο και υπάρχει κρίση στην παραγωγή αλλά και στην ανεύρεση στελεχών είχε τεθεί επίμονα στα meeting και στα think tank που συμμετέχω. Αρκετές από τις προτάσεις μου για το ξεπέρασμα αυτής της κρίσης και τις γενικότερης ανομβρίας έχουν συζητηθεί και κάποιες έχουν αξιοποιηθεί, αλλά δεν είναι της παρούσης να αναφερθώ σ΄αυτές.
Έχει μεγαλύτερη σημασία να μπούμε στην καρδιά των γεγονότων, γιατί οι εξελίξεις τρέχουν και υπάρχει κίνδυνος να μας βρει απροετοίμαστους η Ιστορία.
Όταν αναλάβαμε την υποχρέωση να μεταλαμπαδεύσουμε αυτό το καινούργιο project με το κωδικό όνομα “αγανακτισμένοι”, γνωρίζαμε ότι μερικά σημεία του σεναρίου πάσχουν. Αφενός λόγω του γεγονότος ότι ο Νεοέλληνας δεν κουβαλάει καμία απολύτως παράδοση και δη πολιτική. Αφετέρου διότι οι εγχώριοι μικροαστοί -κύρια λόγω της ιδιότυπης ανάπτυξης του καπιταλισμού στην επικράτεια, παρουσιάζουν μια χαώδη πανσπερμία και έναν πλούτο εκδηλώσεων που θα ζήλευε ο κάθε φιλόδοξος πειραματικός επιστήμονας. Αυτά από μόνα τους ήταν αρκετά για να με παροτρύνουν να διεκδικήσω μια περίβλεπτη θέση στην επιτελική ομάδα εργασίας. Μην σας κινεί την δυσπιστία η χρήση του όρου περίβλεπτη για την θέση, γιατί για οργανωτικούς λόγους -που δεν είστε υποχρεωμένοι να γνωρίζετε, ενοποιήθηκαν σε μια κοινοπραξία αρκετές εταιρείες, οπότε το τονίζω όχι από ματαιοδοξία αλλά για τις ανάγκες της αντικειμενικής αφήγησης των γεγονότων.
Το μικροαστό τον έχουμε κυριολεκτικά σαν τα μάτια μας.
Τους εργάτες και τους αστούς τους έχουμε “βολέψει”. Τους “πολιτικοποιημένους” στα πολιτικά μαντριά (κόμματα, συνδικαλιστικοί φορείς, ευαγή ιδρύματα κ.ά.), τους “δραστήριους” σε ευτελή θεάματα (ποδόσφαιρο, πορνογραφία κ.α) καθώς και σε ποικιλώνυμες ανθρωπιστικές δράσεις. Ο μικροαστός όμως, ειδικά ο νεοέλληνας όπως προ είπα, είναι άλλο φρούτο. Θέλει να χώνει την μύτη του παντού, δεν στρώνει κώλο πουθενά. Αυτός ο πληθωρισμός στην παραγωγή ιδεών, οργανώσεων, φορέων και hobbies, που απαιτείται προκειμένου να υποστηριχθεί αυτή η ανεξέλεγκτη μανία του, προκαλεί συνεχείς αστάθειες στο σύστημα μέχρι του σημείου να μπλοκάρει συχνά την αγορά.
Στο σημείο αυτό θα κάνω μια μικρή παρέκβαση προκειμένου να σας κάνω γνωστό, ότι το δόγμα: Τα πάθη και το θυμικό είναι το ασφαλέστερο και πιο αποτελεσματικό πεδίο δράσης για τον έλεγχο των μαζών, το διαδίδουν στην πιάτσα διάφοροι που βρίσκονται εν αποστρατεία ή λίγο πριν από αυτή, προκειμένου να συμπληρώσουν το εισόδημά τους και να κάνουν το “κομμάτι τους”. Η δράση τους είχε ενταθεί τα τελευταία χρόνια και έτσι οδηγηθήκαμε σε ένα ενοχλητικό κορεσμό. Τα μηνύματα πάντως που τους στέλνονται από πολλαπλές πηγές έχουν αρχίσει να δείχνουν τα σημάδια τους αφού το feedback λειτουργεί ομαλά.
Όταν “έπεσαν” στο τραπέζι οι ιδέες, ο πρώτος αριθμός που ακούστηκε για το σχηματισμό τάσεων και ρευμάτων στο κίνημα των “αγανακτισμένων” ήταν ο 3. Όπως συμβαίνει συχνά πυκνά στην ζωή, ήταν και ο τελικός.
Οι πολιτικοί όροι που θα χρησιμοποιήσω στην συνέχεια της περιγραφής είναι σχηματικοί, αφενός προς χάριν της αφήγησης και αφετέρου για να συνδέσω το παλιό με το νέο.
Η πρώτη, και πιο πολυάριθμη, ομάδα απαρτίστηκε από τους αυθεντικούς απολιτίκ.
Αποφασίστηκε, πολύ ορθά, να τοποθετηθούν στην πρώτη γραμμή, προκειμένου να διατηρούν άσβεστη την φλόγα της διαμαρτυρίας και να δίνουν τόνο και παλμό στο θέαμα με την χρήση ευφάνταστων αλλά και συνάμα χαμηλού κόστους effect. Με την κρίση να έχει επηρεάσει και τον κλάδο μας, έχουν πέσει τα budget, οπότε δεν είναι να χαλάμε και πολλά για τους πανηγυρτζήδες. Κατσαρόλες όπως τον παλιό καλό καιρό, και ταμπελάκια με την λέξη ξύπνα -application δοκιμασμένο χρόνια τώρα από θρησκευτική σέκτα. Επίσης διάφορα αυτοσχέδια applications, προκειμένου να νιώθει ο καταναλωτής την δημιουργική έξαψη. Τα συνθήματα είναι λίγο πολύ γνωστά: Εκτός από το αναμενόμενο κλέφτες, αποφασίστηκε το ου σε μακρόσυρτο τόνο, προκειμένου να μυείται ο διαμαρτυρόμενος στα αρχέτυπα της μάζας. Αν εμφανιστεί στην πορεία ανάγκη για νέα applications ή και συνθήματα, κατώτερο προσωπικό που έχουμε για αυτή την δουλειά διάσπαρτο στο πλήθος θα τροφοδοτεί κατά το δοκούν την μηχανή. Η πείρα μας έχει διδάξει ότι δεν χρειάζεται σχεδόν ποτέ να γίνεται αξιοποίηση του κατώτερου προσωπικού, το οποίο έχει εκπέσει και βρίσκεται σε πλήρη ανυποληψία, λόγω του γεγονότος ότι η αυτενέργεια των μαζών κάνει θαύματα πλέον. Όλα αυτά τα χρόνια, οι μαζικές συγκεντρώσεις (γήπεδα, στάδια, αμφιθέατρα κ.ά) έχουν εκπαιδεύσει ένα προσωπικό εθελοντών αλλά και την ίδια την μάζα. Βλέπω συναδέλφους, που δεν μπόρεσαν για κάποιους λόγους να εξελιχθούν, στην ανεργία και σπαράζεται η καρδιά μου. Το ότι δεν αναφέρθηκα στην μούντζα, μην το θεωρήσετε παράληψη. Ο τελευταίος των συναδέλφων μου γνωρίζει ότι έχει μπει πια στο “ελληνικό” DNA. Είναι κοινώς τόπος ότι τα άκρα των νεοελλήνων είναι συνδεδεμένα με την πολιτική και κοινωνική ιστορία του τόπου -π.χ. ψηφοφόρος: Να μου κοπούν τα χέρια αν τους ξαναψηφίσω.
Η δεύτερη ομάδα ονομάστηκε με τον ποιητικό όρο, εθνικά σοβιέτ.
Τα εθνικά σοβιέτ τοποθετήθηκαν στην δεύτερη σειρά, στην ουρά των πανηγυρτζήδων, κοντά στα σκαλιά, για να έχουν υψηλή επιστασία της πλατείας -θα μας απασχολήσει αυτό στο μέλλον, και για να σουλατσάρουν με άνεση ανάμεσα στους πανηγυρτζήδες. Τους δόθηκε mass mediaκή υποστήριξη από “ανεξάρτητα” μέσα και δεν τους διατέθηκε κανένα από τα στελέχη μας. Οι λόγοι είναι προφανείς. Υπάρχουν αρκετά μεσαία στελέχη, που έχουν εκπαιδευτεί χρόνια τώρα από τους συνεργάτες μας στον κλάδο του πολιτικού προσωπικού και του δημοσιογραφικού χώρου, που μπορούν αυτοβούλως, ή με κάποια αλληλοβοήθεια, να αναπαράγουν τις ιδέες του εθνικού κινήματος. Το “μας ενώνει η Ελλάς” για παράδειγμα, το έχουν δουλέψει ακάματοι ζηλωτές χρόνια τώρα.
Στο σημείο αυτό, πριν αναφερθώ στην τρίτη ομάδα, θα κάνω μια δεύτερη “διακοπή” που δεν είναι παρέκβαση, αλλά η sekans κορύφωσης.
Την σύνθεση των δύο πρώτων ομάδων απαρτίζουν κυρίως αναλώσιμες δυνάμεις, με ιεράρχηση που αντιστοιχεί στην διάταξη με την οποία είναι παρατεταγμένες στο πεδίο της μάχης. Ο σχεδιασμός έγινε προκειμένου να διασωθούν, όσο περισσότεροι γίνεται από την δεύτερη σειρά και αν είναι δυνατόν όλοι από την τρίτη σειρά(πλατεία), αν χρειαστεί να ξεσπάσει το ωστικό κύμα.
Πρώτη σειρά: Κρέας για τα κανόνια
Δεύτερη σειρά: Νεκροί – Αγνοούμενοι – Τραυματίες
Τρίτη σειρά: Αγνοούμενοι – Τραυματίες
Η τρίτη ομάδα ονομάστηκε με τον κωδικό όρο, ροζ συμμετοχή.
Η τρίτη ομάδα αποτελεί το πιο πολύπλοκο και ενδιαφέρον μέρος του project. Είναι ο πολιτικός βραχίονας του κινήματος αλλά δεν λειτουργεί με τα παλιά πρότυπα ως ιμάντας μεταβίβασης της γραμμής. Έχουμε βάλει στις ομάδες εργασίας μερικούς ελπιδοφόρους νέους για να “ψηθούν”, γνωρίζοντας πως άμεσα θα ενίσχυαν το οργανωτικό σχήμα εθελοντές που δεν είχαν τις ευκαιρίες τους στα κόμματα της αριστεράς και της προόδου και στα οργανωτικά σχήματα κοινωνικών και οικολογικών κινημάτων. Το αρχικό προσωπικό επιλέχθηκε με επιμέλεια από το προσφερόμενο δυναμικό του social network και από διαβαθμισμένο club. Η συμμετοχή στο event της γενικής συνέλευσης αρκετών αυτονομιστών, αναρχικών, αριστερών και ευαίσθητων σε κοινωνικά και οικολογικά θέματα, είναι εκ των ων ουκ άνευ (conditio sine qua non).
Φυσικά δεν ξεπετάω την ροζ συμμετοχή, απλώς έθεσα το περίγραμμα. Αυτή είναι που θα μας απασχολεί εφεξής. Έχει ψωμί εδώ να τρώμε για καμιά δεκαετία και βάλε.
Υ.Γ. Επειδή οι “δικηγόροι του διαβόλου” θα σπεύσουν να ρωτήσουν: Γιατί “καίω” τα χαρτιά μου. Θα τους απαντήσω πολύ απλά με μια ερώτηση. “Καίω” τους άσσους ή τα λιμά;
> blogspot
