Δαίμων Δαήμων
62 χρόνια πριν, ήταν και τότε Κυριακή, στις 3:48 η κλούβα με με την στρατιωτική φάλαγγα αυτοκινήτων που μεταφέρει τους μελλοθάνατους φθάνει στο Γουδί πίσω από το Σωτηρία. Στις 4 όλοι βρίσκονται στις θέσεις τους. 24 κάννες όπλων που κρατούν Έλληνες φαντάροι σημαδεύουν 4 Έλληνες (Νίκος Μπελογιάννης, Ηλίας Αργυριάδης, Νίκος Καλούμενος, Δημήτρης Μπάτσης) που θα περάσουν στον γαλαξία της ιστορίας. Στις 4:12 δίνεται η χαριστική βολή…
Το πέρασμα στην «άλλη πλευρά» του απείρου κόσμου συνοδεύεται από την οικειοποίηση του από τους αχρείους που μένουν πίσω, για να ζουν και να βασιλεύουν. Η νέο-κοτζαπάσικη άκρα-Δεξιά ήθελε καταδίκες και εκτελέσεις κομμουνιστών για να δώσει στον θείο Σάμ, που ανέρχονταν, τα έμπρακτα θλιβερά διαπιστευτήρια της. Στον βολικό γι΄ αυτήν αγώνα ενάντια στον κομμουνισμό, η εγχώρια πολιτικό-οικονομική ελίτ, πρόταξε το άθλιο μανιχαϊστικό ψευδό-δίπολο εθνικόφρονες VS μιάσματα (κομμουνιστές). Ο αρχομανής, κομπλεξικός και τυχοδιώκτης Νίκος Ζαχαριάδης ήθελε μάρτυρες για την παραγωγή χρήσιμων «λαϊκών μύθων» και για να εδραιώσει την θέση του στην ηγεσία του ΚΚΕ, διά της φυσικής εξόντωσης του μοναδικού άξιου και ελπιδοφόρου Νίκου Μπελογιάννη που δυνητικά μπορούσε να αμφισβητήσει την εξουσία του. Η θυματοποίηση των έντιμων αγωνιστών του λαϊκού κινήματος και η αθρόα παραγωγή μαρτύρων αποτέλεσε το υποστύλωμα του μαυσωλείου και των καρεκλών που έθρεφαν κώλο οι ινστρούχτορες και τα στελέχη της όποιας αριστεράς, από το μεγάλο κόμμα («ένα είναι το κόμμα») μέχρι το τελευταίο groupuscule.
Αυθεντικά τραγικές φιγούρες της ιστορίας είναι ο Νίκος Πλουμπίδης και ο Δημήτρης Μπάτσης. Στα πρόσωπα αυτά εικονίζεται το μεταπολεμικό δράμα της πρόσδεσης της χώρας στην υπέρ-Ατλαντική Αυτοκρατορία χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Το λαϊκό κίνημα και η επονομαζόμενη «δημοκρατική αστική τάξη», παρά τις αγωνιώδεις και άοκνες προσπάθειες της «οργανικής διανόησης» αμφοτέρων των πλευρών, δεν κατόρθωσαν να ηγεμονεύσουν και να δημιουργήσουν ένα «πολιτικό σκηνικό» που θα το χαρακτήριζε μια «συμφωνία κυρίων» και ένας τίμιος «ιστορικός συμβιβασμός». Στα ερείπια αυτού του κόσμου, οι δωσίλογοι νέο-Κοτζαμπάσηδες, αντάμα με τους θεοκράτες και τον συρφετό των παρατρεχάμενών τους, συνεχίζουν να παράγουν ανθρώπινα και υλικά ερείπια και να ξεπουλάνε μπιρ παρά * την ευλογημένη από τους θεούς πατρίδα μας.
Στα προαναφερόμενα πρόσωπα, και όχι μόνο, αλλά και στην λογική των γεγονότων μέχρι τις μέρες μας θα επανέρχομαι συχνά-πυκνά. Έχουμε μπει προ πολλού σε ιστορικό χρόνο και όποιος δεν αντιλαμβάνεται τις ιστορικές αναλογίες, του τότε με το τώρα, πλανάται πλάνην οικτράν.
* τουρκική: bir para
