Δαίμων Δαήμων
Αν ο χρυσός ήταν σκατά
και τα σκατά χρυσάφι
τότε του κόσμου τα λεφτά
θα ήταν όλη η πλάση.
Ο πλάστης και δημιουργός
κοινώς απατεώνας
κι η αγάπη δεν είναι φως
αλλά αισχρός τυφώνας.
Ο έρωτας, να σε χαρώ
δεν είναι ένα πάθος
και το κορμί σου που ποθώ
είναι όμορφο σαν λάθος.
Δεν ξέρω ποιήματα να πω
δεν είμαι intelligentsia
δύναμαι μόνο να θωρώ
απ΄ την ψυχή σου μέσα.
Του κόσμου η επανάληψη
το ποίημα καθηλώνει
μα θα γυρίσω στην αρχή
τις λέξεις να φορτώνει.
Το σύστημα κι αν crashαρε
φόβος κι αν με κυκλώνει
ο έρωτας που δεν έφυγε
πάλι θα με σηκώνει.
Για να κοιτώ τον ουρανό
να με φθονούν τ΄ αστέρια
με το ταξίδι μου αυτό
θάνατος στη μιζέρια.
Θα κυλιστούμε αγκαλιά
πέρα στους αμμολόφους
τα σώματά μας μια γροθιά
χέζοντας τους ανθρώπους.
Στ΄ αρχίδια μας τα γράφουμε
στο τρυφερό αιδοίο
σύμβαση είσαι άνθρωπε
κι η σχέση μας για δύο.
Ο κανόνας της ποίησης μας λέει ότι δεν πρέπει να επαναλαμβάνουμε τις ίδιες ή παραπλήσιες λέξεις για να είναι καλό το ποίημα. Η αφεντιά μου όμως δεν ήρθε στον μάταιο τούτο κόσμο για να υπηρετεί τους κανόνες αλλά για να τον υπηρετούν…
> art-io
